Όσοι βάλουν ανυποψίαστοι να ακούσουν το νέο άλμπουμ των Film αναμένοντας στιβαρές κιθάρες και γυναικεία φωνητικά, από την Etten ή κάποια άλλη τραγουδίστρια, θα βρεθούν προ εκπλήξεως. Το alternative rock των προηγούμενων κυκλοφοριών έχει δώσει τη θέση του στην ηλεκτρονική μουσική. Η πενταετία που μεσολάβησε μεταξύ της κυκλοφορίας του Persona (της πιο ολοκληρωμένης δουλειάς της καριέρας τους) και του πρόσφατου Eclipse ήταν πολύ «ήσυχη» για τους Film, λίγες εμφανίσεις και γενικότερα μικρή κινητικότητα σε κάθε επίπεδο. Αυτό συνέβη γιατί το σχήμα ετοίμαζε αργά αλλά μεθοδικά αυτή την αλλαγή στον ήχο του. Είναι ολοφάνερο ότι το έψαξαν πολύ και δεν το επιχείρησαν βεβιασμένα.
Αυτοί που θα ακούσουν προσεκτικά το Eclipse θα ανακαλύψουν ψήγματα από ήχους των Daft Punk, του Giorgio Moroder και των κυκλοφοριών του label Italians Do It Better, πέραν βεβαίως των προφανών αναφορών σε συγκροτήματα των ‘80s όπως οι Depeche Mode. Το εναρκτήριο Ping Pong With Angels είναι αποκαλυπτικό των προθέσεων του group: φουτουριστική ατμόσφαιρα στα πρότυπα του Vangelis (τον οποίο κατονομάζουν άλλωστε ως σημαντική επιρροή τους), επεξεργασμένα φωνητικά (με χρήση vocoder) και ηλεκτρονικές μελωδίες. Τα synths κυριαρχούν σε όλα κομμάτια που έπονται όπως το πολύ καλό ομότιτλο του δίσκου ή το L’amour Imaginaire αλλά και το The Gun & The Deer, το οποίο - τηρουμένων των αναλογιών - είναι ένα μοντέρνο club anthem. Η αισθητική είναι η ίδια και στα υπόλοιπα κομμάτια, τα οποία κινούνται μεταξύ των σύγχρονων τάσεων της ηλεκτρονικής μουσικής και της ’80s τεχνοτροπίας (Produkt, Star Wars, Time Lapse), μεταξύ των οποίων παρεμβάλλονται τα μελωδικά και περισσότερο pop Coral και Waltz (Telescope).
Οι Film δεν είναι το πρώτο alt. rock συγκρότημα που μετακινείται προς την ηλεκτρονική μουσική, συνεπώς δεν διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας. Ωστόσο η μεταστροφή αυτή του ήχου τους είναι επιτυχημένη εκ του αποτελέσματος, αφού παραδίδουν έναν άκρως αξιόλογο δίσκο. Ουσιαστικά το Eclipse είναι ένα άλμπουμ ηλεκτρονικής μουσικής φτιαγμένο με πολύ μεράκι από ένα rock συγκρότημα. Οι συνθέσεις δείχνουν ξεκάθαρα ότι είναι πολύ δουλεμένες και ακολουθούν το όραμα του γκρουπ για το πώς θέλει ακούγεται πλέον, οι κιθάρες έχουν μπει στις θήκες τους και τα synths είναι πλέον οι πρωταγωνιστές. Οι Film, ως trio πια χωρίς frontwoman, κάνουν ένα θαρραλέο βήμα μπροστά αποφεύγοντας την επικίνδυνη στασιμότητα που έχει «βουλιάξει» πολλά σύγχρονα σχήματα της ανεξάρτητης σκηνής.
7/10
