Όχι, δεν αναρτούμε την είδηση ότι ο Jack White θα συμμετάσχει την 28^η Οκτωβρίου σε συζήτηση στρογγυλής τράπεζας με ακαδημαϊκούς και εκπροσώπους της μουσικής βιομηχανίας στο Πανεπιστήμιο του Yale (ένα από τα πλέον ιστορικά/παραδοσιακά εκπαιδευτικά ιδρύματα του πλανήτη) απλώς για την ενημέρωσή σας. Κι αυτό, διότι λίγοι αναγνώστες γνωρίζουν το αντικείμενο της συζήτησης (η άνοδος και η πτώση της παλιάς δισκογραφικής εταιρείας Paramount Records, η οποία ιδρύθηκε το 1917 και έκλεισε το 1935 έχοντας στο ρόστερ της blues και jazz καλλιτέχνες) και ακόμη λιγότεροι μπορούν  να πάνε στην εκδήλωση.

Την αναρτούμε, διότι κάνουμε τις μοιραίες συγκρίσεις με τα ελληνικά πανεπιστήμια. Όπου τιμώμενα πρόσωπα είναι συνήθως πολιτικοί της χώρας που εκφωνούν πανηγυρικούς δεκάρικους σε αμφιθέατρα, χειροκροτούμενοι από αποβλακωμένα μέλη των φοιτητικών παρατάξεων, ή υπέργηροι διανοούμενοι, ορισμένες φορές αμφιβόλου ακαδημαϊκής ποιότητας. Νέοι και επίκαιροι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται στις τέχνες και στα γράμματα, που εκφράζουν τις νέες γενιές και έχουν να πουν πράγματα για το σήμερα και το αύριο σπανιότατα προσκαλούνται από τα αρτηριοσκληρωτικά, απαρχαιωμένα πανεπιστήμιά μας.

Ελπίζουμε, όταν οι πανεπιστημιακοί μας πάψουν να διορίζονται με κομματικό πασαπόρτι και οι φοιτητοπατέρες πάψουν να χτίζουν πρυτάνεις στα γραφεία τους, να διασυνδεθούν επιτέλους τα ακαδημαϊκά μας ιδρύματα με την κοινωνία και τις ανάγκες της...