Κάποτε οι Έλληνες μουσικοί που αυτοχαρακτηρίζονταν αξιότεροι των αξίων ονειρεύονταν να ξεφύγουν από τα στενά όρια της πατρίδας μας και να κάνουν “διεθνή καριέρα”. Συνήθως, βέβαια, αυτό σήμαινε τελικά κάποιες συναυλίες στο εξωτερικό, κυρίως στην Ευρώπη, μεταξύ ομογενών και τελικά απεδείχθη πως πολύ λίγοι καλλιτέχνες κατάφεραν τη διεθνή αναγνώριση. Δε μιλάμε βέβαια για περιπτώσεις Nana Mouschouri και Demis Roussos, ούτε βέβαια για Anna Vissi και Antonis Remos, αλλά κυρίως π.χ. για τους αενάως περιοδεύοντες σε κάθε γωνιά της Υφηλίου Rotting Christ ή τους πλέον τολμηρούς Barb Wire Dolls & Keep Shelly In Athens που έχουν καταξιωθεί διεθνώς σε έναν άλφα βαθμό έστω και σε underground επίπεδο, και μάλιστα σε αμερικανικό έδαφος. Εδώ κάπου το όνειρο αρχίζει πλέον να περιορίζεται στα υψηλότερα βαλάντια μεταξύ ημών, καθώς η αμερικανική υπηρεσία US Citizenship And Immigration Services, που μεταξύ άλλων είναι υπεύθυνη και για τις εισόδους μη Αμερικανών πολιτών στα εδάφη των ΗΠΑ, αποφάσισε από 20 Δεκεμβρίου να αυξήσει κατά 42% το ειδικό τέλος που συνοδεύει μία αίτηση (με το κωδικό όνομα Ι-129) που απαιτείται για την είσοδο καλλιτεχνών στη χώρα. Το ποσό των 460 δολλαρίων ανά άτομο (είπαμε, μόνο για αυτήν την αίτηση…) γίνεται πλέον ένας ακόμη αποτρεπτικός παράγοντας επίσκεψης στις ΗΠΑ για μπάντες μικρού βεληνεκούς...