Υπάρχουν αρκετά είδη οπαδών των Depeche Mode. Των παλιών νεορομαντικών που τους θεωρούν πρωτοπόρους της κίνησης. Αυτών που τους θεωρούν ως ένα από τα κορυφαία electropop σχήματα στον κόσμο. Αυτών που σαγηνεύονται από το σκοτεινό, ηλεκτρονικό τους φλερτ με θρησκευτικά θέματα και το s&m. Αρκετοί από αυτούς εκτιμούν τον Martin L. Gore ως μουσικό συνθέτη της μπάντας και λατρεύουν τη μελωδική, ευαίσθητη χροιά της φωνής του και έσπευσαν να αγοράσουν τις προηγούμενες solo δουλειές του, το EP Counterfeit (1989) και το άλμπουμ Counterfeit² (2003) που και τα δύο περιείχαν διασκευές.

Ο παρών δίσκος είναι η πρώτη προσωπική δουλειά του Gore που περιέχει δικές του συνθέσεις. Είναι, όμως, αμφίβολο, εάν οι προαναφερθείσες κατηγορίες οπαδών των DM θα αισθανθούν οικεία με το άλμπουμ, το οποίο δεν περιέχει κομμάτια με την τυπική pop δομή και το κλασικό ρεφρέν. Το MG έχει 16 κομμάτια που κινούνται στο χώρο της πειραματικής ηλεκτρονικής σκηνής, θυμίζοντας ιδιαίτερα τις πρώτες κυκλοφορίες της Warp στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Πράγματι, το άλμπουμ θα φέρει στο μυαλό των ακροατών που γνωρίζουν το χώρο τις πρώιμες δουλειές του Aphex Twin (ειδικά το περίφημο Selected Ambient Works 85–92) και των Autechre (Incunabula και Amber).

Όσοι, βέβαια, έχουν εντρυφήσει στον ήχο των DM, γνωρίζουν ότι πίσω από την εμβληματική φωνή του Gahan και τις εξαίσιες μελωδίες κρύβονται τα πειραματικά μπλιμπλίκια του Gore. Ψάξτε καλά στο background κομματιών του Black Celebration, του Violator, του Ultra, του Playing the Angel και θα αναγνωρίσετε πολλούς από τους ήχους που παρουσιάζονται απογυμνωμένοι στο MG. Κάποια από τα κομμάτια μοιάζουν με σκελετό μελλοντικών τραγουδιών DΜ (Stealth, Hum). Υπάρχουν και οι πιο σκληρές, industrial στιγμές που θα ξενίσουν τους οπαδούς της straight forward synth pop (Creeper, Swanning, Brink, Crowly), αλλά οι αναζητητές της μελωδικής φλέβας του Martin θα αποζημιωθούν με κομμάτια όπως το θαυμάσιο εισαγωγικό Pinking, το single Europa Hymn που έχει kraut επιρροές και τα πιο «κινηματογραφικά» Exalt και Elk.

Χωρίς να αποτελεί μουσική πρωτοτυπία, το MG είναι καλοδεχούμενο, τόσο λόγω του ότι είναι ένα καλοφτιαγμένο άλμπουμ που στέκεται άνετα ανάμεσα στους πιο αντιπροσωπευτικούς δίσκους του είδους που εκπροσωπεί, όσο και επειδή δίνει τη δυνατότητα στους φίλους των DM να ανακαλύψουν μια καλά κρυμμένη πτυχή της μουσικής του αγαπημένου τους συγκροτήματος. Για όσους αρέσκονται στα μινιμαλιστικά, πειραματικά ταξίδια σε έναν ψηφιακό κόσμο, το MG είναι ιδανικός σύντροφος. Είναι, επίσης, δείγμα του πηγαίου ταλέντου ενός ανήσυχου δημιουργού που δε διστάζει να παρουσιάζει στο εθισμένο στην παραδοσιακή pop/rock φόρμα πολυπληθές κοινό του μια διαφορετική, λιγότερο βατή πλευρά της μουσικής του που είναι, ωστόσο, εξίσου ενδιαφέρουσα.

7,5/10